Homecoming and more...

एकदाचं घरी internet connection आलं. ते मिळवायला किती रक्त आटलं आणि मिळवलेलं पाहिजे तेव्हा किती वापरता आलं, हा एका स्वतंत्र postचा विषय आहे. (Thanks to Hathway, the ISP company, whose downtime is more than their uptime,one spends more than what it costs for the connection, for phone calls to their so-called 24*7 call center, where the engineers take vacation on all weekends, and all public holidays. So if you feel like blogging on weekends etc.. Hathway ensures, that you can't.) असो. कनेक्शन सद्दृश काहीतरी आल्यामूळे आता माणसात (किंबहूना virtual माणसात परत येते आहे.) सध्या भारतात नवे राज्य, नवा डाव, नवे घर, नवीन कार्यालय, अद्भूत आणि अलौकिक मुंबई लोकल प्रवास असे सर्व पुनश्च हरिऊँम सुरु आहे. हे सर्व करताना दमछाक होते हे म्हणणे जबरदस्त understatement आहे."आता कसं वाटतय" किंवा "तुम्ही कसेकाय परत आलात ?" हा प्रश्न मित्र-मैत्रिणी, सध्या परदेशात असलेले आणि मनातून झूरत असलेले भारतीय सहकारी, मित्रमैत्रिणी, स्नेही, सुहृद, तसेच आसपासच्या सर्वांनी विचारला आहे. त्याचे उत्तर शोधण्याची ताकद आणि मुभा सध्यातरी आमच्यात नाही. "आपण परत का आलो" याची अनेक उत्तरं असली तरी at an abstract level आमच्यापुरते तरी उत्तर बरेचसे, "आपण कोण आहोत" आणि "आपल्याला आयुष्यात काय हवे आहे" ह्या प्रश्नांशी निगडीत आहेत असे वाटते. वाटते ह्या साठी की मुंबईत व्यक्तिश: माझा अनुभव हा अतीव थकव्याचा (extreme fatigue)चाच जास्त आहे. त्या रोजमर्रा जिंदगी च्या धकाधकीत विचार करायला मेंदूला ताण द्यायलासुद्धा वेळ आणि उर्जा नाही.

Now, catching up with thoughts online, as and when and if Hathway permits !Many Thanks to everyone who has been visiting my blog from time to time and sending me messages as to when I will start blogging again.